اولین ذخایر خاک گچ رضا بیش از 100 میلیون سال پیش با تبخیر استخرهای آب دریا در زمینی مساوی تشکیل شد. این ماده قبل از 9000 سال قبل از میلاد توسط مردم در ساختمان سازی و تزئینات به صورت خاک گچ و سنگ ترمز مورد استفاده قرار گرفت.
خاک گچ خاک گچ در Catal-Huyuk در آسیا بر روی نقاشی‌های دیواری زیرزمینی و در اسرائیل لکه‌های خاک گچی مربوط به 7000 سال قبل از میلاد و همچنین در ساخت برج‌های جریکو کشف شد. در زمان فراعنه از خاک گچ به عنوان محلول در ساخت هرم بزرگ (3000 قبل از میلاد) استفاده می شد.
در قرون وسطی و رنسانس، از خاک گچ برای ایجاد بسیاری از تزئینات و خلاقیت های هنری استفاده می شد. از آن زمان، تغییرات استفاده از آن، عمدتاً مربوط به ساخت و ساز، همچنان در حال افزایش است.
شناخته شده ترین کاربردهای این محصول طبیعی مربوط به تولید مصالح ساختمانی و مخلوط، سیمان، دارو و کشاورزی است. در ساخت و ساز از خاک گچ برای تولید ملات، خاک گچ، تخته خاک گچ، بلوک خاک گچی، تسطیح کف، زیور آلات و غیره استفاده می شود.
خاک گچ نقش بسیار مهمی در کنترل سرعت گیرش سیمان دارد که از آسیاب همزمان کلینکر، خاک گچ و مواد افزودنی تولید می شود. در پزشکی از خاک گچ برای اهداف دندانپزشکی، جراحی و ارتوپدی استفاده می شود.
در کشاورزی، کاربرد خاک گچ با خواص و ویژگی های طبیعی آن مرتبط است که باعث بهبود خاک و کمک به کشاورزان می شود. به عنوان مثال، خاک گچ توانایی بهبود ساختار خاک را با محتوای کلسیم و گوگرد دارد.
بهبود جذب آب در خاک؛ برای افزایش PH خاک های بسیار اسیدی؛ برای تحریک باروری؛ کمک به حفظ آب در خاک های سدیمی؛ برای بهبود کیفیت میوه؛ برای جلوگیری از برخی بیماری ها و بسیاری دیگر.
خاک گچ معمولاً به صورت لایه‌هایی ساخته می‌شود که تعداد لایه‌ها به ناهمواری سطح خاک گچ‌کاری شده بستگی دارد. دیوارهای ناهموار و لخت ممکن است به سه لایه خاک گچ نیاز داشته باشند، در حالی که خاک گچ تخته ممکن است فقط به یک لایه نهایی 2 تا 3 میلی متری نیاز داشته باشد.
